|
شیفتگان حسین ع دو شنبه 5 فروردين 1392برچسب:, :: 12:1 :: نويسنده : جواد زین العابدینی
متن كامل بحر طويل حضرت زهرا(س) بدين شرح است: شهر زيبای مدينه شده آبستن صد فتنه و بيداد كه تا حشر به گردون رود از حنجره اهل ولا شيون و فرياد، كه در ازمنه دهر ندارد كسی اين حق كشی و ظلم و ستم ياد، شرافت ز ميان رفته، قرار از دل و جان رفته، گل آرزوی ملت اسلام به تاراج خزان رفته، محمد كه بود جان گرامی جهان‌ها ز جهان رفته، مدينه شده خاموش، جهان گشته سيه‌پوش، عجيب است كه بعد از دو مه و نيم، غدير نبوی گشته فراموش، در فتنه شده باز و سقيفه شده آغاز عدالت ز جفا خانه‌نشين، بيدادگری سر به درآورده، مولای دو عالم شده بی‌ياور و در خانه در بسته گرفته ز الم زانوی غم در بر و بر غربت اسلام كشد از دل پر غصه خود آه كه آتش زده با شعله فرياد درون ارض و سما را.
آب غسل و كفن ختم رسل خشك نگرديده كه قرآن شده پامال و فراموش شده حرمت پيغمبر و دين و علی و آل، گروهی كه شده بنده دجال، ستادند در بيت خداوند تبارك و تعالی به درون كينه مولا، نه حيايی و نه شرمی ز رسول و علی و حضرت زهرا، عوض دسته گل شاخه هيزم به سر شانه نهادند، در خانه ستادند، ز بيداد زبان را به جسارت بگشادند، كه: هان يا علی از چيست كه در خانه نشستی؟ در از قهر به روی همه بستی، اگر اين لحظه در خانه خود را نگشايی، نيايی به سوی مسجد و بيعت ننمايی، همه آتش بفروزيم و در خانه بسوزيم، بسوزيم حسين و حسن و فاطمه‌ات را، كه از اين شورش و تهديد تن زينب و كلثوم و حسين و حسن و فاطمه لرزيد، كشيدند ز دل ناله كه: ای ختم رسل سر به در آور ز دل خاك و ببين غربت ما را.
در اين حادثه شوم به اذن علی آن رهبر مظلوم، كه مظلومی او تا ابدالدهر بود بر همه معلوم، مه برج حيا فاطمه آمد پس در گفت كه: ای قوم ستمكار به جرات شده با ذات خدای احد قادر دادار، پس از رحلت پيغمبرش آماده پيكار، چه خواهيد از آل نبی و حيدر كرار، نديديد كه ما در غم پيغمبر اكرم همه هستيم عزادار، دريغا كه همان عهدشكن‌های دو روی همه غدار، عوض شرم و حيا پاسخشان شد شرر نار، ز بيت‌الحرم وحی، برآمد شرر و دود سوی گنبد دوار، خدا داند و زهرا كه چه رخ داد ميان در و ديوار، چه با فاطمه از آن لگد و ضربت در شد، به هواداری او محسن شش ماهه سپر شد، به خدا زودتر از مادر مظلومه خود گشت فدا شير خدا را.
نفس فاطمه از درد درون قفس سينه افروخته پيچيد كه می‌خواست شود زير و رو از ناله او شهر مدينه، كه به هم ريخت نظان فلك از ناله يك يا ابتايش، چه بگويم كه سخن در جگرم لخته خون گشته و انگار كه بازوم شكسته‌ست و يا درد كنم در دل و در سينه و در پهلويم احساس و يا مانده به رويم اثر سيلی و انگار كه پشت در آن خانه ز شلاق ستم گشته تنم يكسره مجروع، نه آخر مگر از آب و گل فاطمه كردند مرا خلق، نباشم به خدا شيعه اگر حس نكنم آن همه دردی كه فرو ريخت به جان تن زهرا، به تن پاك و شريفی كه محمد زده گل بوسه چو آيات خدا بر همه اعضاش، به قرآن بود اين درد به درون تن من تا پسرش مهدی موعود بيايد، شور آتش جان و دل كل محبان علی را بنشاند، ز عدو داد دل مادر مظلومه خود را بستاند، بگشاييد به تعجيل ظهورش همه شب دست دعا را.
به خدايی خداوند در اين صحنه ايجاد علی دوست تر از فاطمه نبود به پيمبر قسم از فاطمه بايست بگيريم همه درس ولايت، به علی دوستی فاطمه سوگند بخوانيد به تاريخ و ببينيد كه با پهلوی شكسته و بازوی ورم كرده و با سقط جنينش ز فشار در و ديوار و كبودی رخ چون گل ياسش، به دفاع از علی از جا حركت كرد، سپس يك تنه استاد و ندا داد كه من در دل دشمن تك و تنها به علی ياور و يارم، نگذارم نگذارم كه شود يك سر مو از سر او كم، منم و مهر و ولايش، سر جانم به فدايش، ز ازل گفتم و گويم كه علی هست من و من همه اويم به خدا يا كه علی را به سوی خانه برم يا كه چو شش ماهه خود كشته در اين راه شوم، اين من و اين بازو و اين محسن مظلوم، بگيرم جلوی فتنه و بيداد شما را.
بعد از اين فاجعه شد دست ستم باز و دگر كشتن اولاد علی تا ابدالدهر شد آغاز و شروعش ز در خانه زهراست، سپس كشتن مولا، پس از آن قتل حسن پس از آن فاجعه كرب و بلا ريختن خون حسين ابن علی بود و جوانان بنی هاشم و هفتاد و دو سرباز رشيدش، پس از آن كودك شش ماهه معصوم شهيدش، چه شهيدان عزيزی كه از اين سلسله تقديم خدا گشت، يكی مالك اشتر يكی عمار يكی مثيم تمار يكی حجر و رشيد است و سعيد ابن جبير است هزاران و هزاران و هزاران تن از اينان كه بريدند سر از پيكرشان فرقه اشرار به اين جرم كه بودند طرفدار علی حيدر كرار و هنوز از دم شمشير سقيفه به ستم خون محبان علی ريزد و ريزد مگر آن روز كه مهدی بستاند ز عدو داد تمام شهدا را.
نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ آخرین مطالب پيوندها نويسندگان
|
|||
 |
